Mən Türkəm, Türk oğluyam,
Qanım Türkün qanıdır!
Ürəyim Türk ürəyi,
… Biləyim Türk biləyi,
Canım Türkün canıdır!
Mən Türkəm Türk oğluyam!
Köksümdə vuran ürək,
Millət üçün döyünür.
Türk elinin zəfəri, qələbəsi olduqca,
Fərəhlənir, öyünür.
Bəzən özüm-özümə,
Suallar yağdırıram.
Niyə axı belədir?..
Niyə axı elədir?..
Niyə saysız-hesabsız,
Düşmənimiz var bizim?!
Niyə daşımız ağır,
İşlərimiz zor bizim?!
Sonra sualları bir,
Cavaba sığdırıram.
Türkün Türkdən bir başqa,
Dostu yoxdur Əzizim!
Sən Türksən, Türk oğlusan!
Qanında Türkün qanı,
Canında Türkün canı,
Türk elinə bağlısan!
Şərəfli keçmişinə,
Tarixinə bax, öyün.
İndi zəfər çağıdır,
Haydı durma, dayanma,
Hərbi libası geyin!
O, Türkdür, Türk oğludur!
Millətinə qəst olub,
Torpağına qəst olub,
İndi qəlbi dağlıdır!
Xocalı soyqırımı…
Otuz bir mart…
Qara yanvar…
Biz hələki susuruq,
Hələki danışmırıq,
Yatıbdır Boz Canavar.
Biz bizə olanları,
Demeye çalışmırıq.
Amma dığa neyləyir?!
Ayağımın altını,
Qazır, elə hey qazır.
“Soyum qırılıb” deyir,
Özündən “tarix” yazır.
Ay yalansa ananın…
Gözündən sel-su getsin,
Soyunuz qırılanda.
Soyunuzu qıraq biz,
Düz olsun yazılan da.
Biz Türkük, Türk oğluyuq!
Qanımız Türkün qanı,
Canımız Türkün canı,
Gücümüzdən danışır,
Dünyanın dörd bir yanı!
Türkün zəfəri dəqiq,
Türkün zəfəri yaxın,
Arxamızda Türk seli,
Türk gəlir axın-axın!
Biz Türkük, Türk oğluyuq!
Biz Türkük Türk oğluyuq!